Filozofia horroru wyd. 2

Wznowienie kultowej już książki, łączącej elementy rozważań filozoficznych z opisem ważnego zjawiska popkultury, próbującej rozstrzygnąć paradoksy horroru w filmie, literaturze oraz najogólniej w życiu człowieka.
„Zwykle unikamy tego, co wywołuje stres - zauważa autor. - Nie sterczymy dla rozrywki w korkach samochodowych, nie uczestniczymy - jeśli nie musimy - w sekcjach zwłok.
Dlaczego więc tak chętnie poddajemy się fikcjom, które nas przerażają?" Gwałtowne emocje, jakie wyzwala horror, są paradoksalnie nieuzasadnione: boimy się zwykle czegoś, co nie istnieje.
Co więcej - mamy świadomość, że uczestniczymy w grze fikcji. Horror - zdaniem Carrolla - jako gatunek literacki i filmowy, a także rodzaj estetyki, jest w gruncie rzeczy tworem schematycznym, a skuteczność pewnych jego konwencji i sposobów oddziaływania na ludzkie emocje - wykalkulowana i sprawdzona w praktyce.
Dlatego niesamowite bądź krwawe opowieści, choć wywołują strach i poczucie dyskomfortu, przez wieki nie tracą na popularności.