Resocjalizacja młodzieży niedostosowanej społecznie jako proces wspierania rozwoju psychospołecznego oraz kształtowania potencja

Wiedza na temat wielowymiarowego zjawiska niedostosowania społecznego dzieci i młodzieży jest niezbędna do planowania oraz realizacji konkretnych działań w procesie wychowania nieletnich. W prezentowanej publikacji autorka przyjmuje, że proces resocjalizacji nieletnich powinien być organizowany przede wszystkim z uwzględnieniem perspektywy rozwojowej. Jednym z głównych celów procesu resocjalizacji w tym ujęciu staje się zatem wspieranie wychowanków w pokonywaniu trudności związanych z realizacją zadań rozwojowych okresu adolescencji. Identyfikacja oraz wzmacnianie potencjałów nieletnich stanowią jego uzupełnienie. Wychowankowie młodzieżowych ośrodków wychowawczych są w okresie intensywnych zmian kształtującej się osobowości, która u części z nich zmierza w nieprawidłowym kierunku, stwarzając tym samym ryzyko określonych zaburzeń psychicznych. Dostosowanie realizowanych działań do indywidualnych potrzeb rozwojowych wychowanków, daje możliwości dokonania trwałych pozytywnych zmian w ich funkcjonowaniu psychospołecznym.