ASEAN. Odwzorowanie Unii Europejskiej w Azji Południowo-Wschodniej?

We wszystkich wypowiedziach dotyczących ustroju społeczno-politycznego tytułowych państw Azji Południowo-Wschodniej zwraca uwagę podnoszenie za każdym razem argumentu o ich specyfice cywilizacyjnej. Tak jest bez wątpienia. Ale skoro w państwach tych znajdują zastosowanie reguły rynkowego działania gospodarczego z równym powodzeniem jak w reszcie świata, to wolno przyjąć, że nie inaczej może być w przypadku politycznego kanonu ustrojowych rozwiązań instytucjonalnych. Ta nadmierna ostrożność w ocenie tamtejszych urządzeń politycznych bierze się bowiem stąd, że ulegamy nazbyt łatwo przekonaniu, iż odmienność kulturowa w danym kraju przekłada się automatycznie na unieważnienie fundamentalnych dla rozwoju cywilizacyjnego takiego państwa uniwersalnych reguł gry politycznej. Tak jakby dążenie do zapewnienia sobie najlepszych warunków własnego rozwoju nie charakteryzowało całej ludzkości, bądź tak jakby potrzeba sprawiedliwości nie była immanentną cechą nas wszystkich.

Jan Wiktor Tkaczyński (1960) ukończył VIII Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie (1979). Absolwent studiów magisterskich na Uniwersytecie Jagiellońskim (1984) oraz doktoranckich w Ludwig-Maximilians-Universität w Monachium (1989). W latach 1989-1992 stypendysta bawarskiego Ministerstwa Kultury i Nauki. Doktoryzował się w 1992 roku rozprawą o geopolityce na przykładzie Niemiec i Polski u profesora Heinza Laufera w Ludwig-Maximilians-Universität w Monachium. Tamże w latach 1993-1994 ukończył studia podyplomowe w zakresie ekonomiki i zarządzania przedsiębiorstwem. Od 1994 do 2001 roku pracownik naukowy Instytutu Ekonomii i Administracji Publicznej w Universität der Bundeswehr w Monachium. W roku 2000 habilitował się przed Radą Wydziału Prawa i Administracji UJ na podstawie rozprawy: „Między unitaryzmem a federalizmem. Unia Europejska w świetle doświadczeń ustrojowych Republiki Federalnej Niemiec". W latach 2001-2004 profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, a od roku 2004 Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tamże od 2012 profesor zwyczajny. Profesor nauk humanistycznych (2008).